تازه ها

دیوید هیوم و فلسفهٔ سیاسیِ محافظه‌کاری رابرت اس. هیل[1]   دیوید هیوم را بیشتر به‌عنوان یک شکاک می‌شناسند، منتقد تیزبین و جامع‌الاطراف عقل بشری. در عمل، بعضاً این ادّعا مطرح می‌شود که فلسفهٔ هیوم مواجهه‌ای مرگبار با حق طبیعی بود و امکان قضاوت عقلانی «ارزش» را سلب نمود. بدین ترتیب…

ماکیاولی و کوروش کبیر گزنفون: پژوهشی در باب مفاهیم نوین پادشاهی والر آر. نوال سپیده نظری     کوروش کبیر، کانون عمدهٔ توجّه یونان باستان بود. او نه‌تنها با بنیان‌گذاری امپراطوری خود توانست تأثیر بسزایی بر آن‌ها بگذارد که الگویی چشمگیر برای زمامداری خود آنان محسوب می‌شد. مشهور است فیلسوفان…

آلتوسر و ما مروریه‌ای بر کتاب ماکیاولی و ما از آلتوسر[1] فرانسیس مولهرن ترجمه: علی‌نجات غلامی   آغازگری – یعنی فلسفه و سیاستِ عزیمتی بدونِ سابقه یا تضمین – موتیفِ اصلیِ کتاب است و خوب است که خوانندگان دقیقاً از همینجا بیاغازند. عنوانِ آلتوسر یکی از آن عناوینی است که…

  تحلیلِ سعدی از فلسفهٔ شاهنامهٔ فردوسی شاهنامه یک کنش سیاسی در معنای بنیادین سیاست است علی‌نجات غلامی   از دید سعدی، هدف از شاهنامه، فهمی از «زمانمندیِ قدرت» است که با ایجاد خودآگاهی به «غایتِ تهی» بتواند با روشن کردن پایه‌ای‌ترین معنای سیاسی «حکمت» به‌مثابهٔ مرگ‌آگاهی، یک «فراسوژهٔ تاریخی»…

  مدرنیته و رهاوردهای آن در معماری و شهرسازی ایران علی اکبر صارمی   مدرنیته آن‌چنان‌ که از مجموعۀ‌ نوشته‌ها‌ و گفتارهای‌ فـیلسوفان غـربی و ایـرانی برمی‌آید بر اصول‌ اوّلیّه مبتنی است که می‌تواند پایه و اساس تحلیل‌های ما‌ از معماری ایران را تـشکیل دهد. در این‌ میان، خردورزی، عقلانی…

«مشروطهٔ»‌ ایران به‌ مثابهٔ تولید تاریخ مجید اسدی برخلاف بسیاری از دیدگاه‌ها، بروزِ مشروطه را ظهورِانقلابی به‌شیوهٔ جدید و با قیدِ «مختص» به جامعهٔ ایران می‌دانیم و بر این باوریم که این انقلاب، با همهٔ نقایص آن، از آن‌چنان اهمیّت و ارزشی برخوردار است که پس از سده‌ای، با همهٔ…